Διαβάζω ιστορίες σε ηλικιωμένους και ακούω τις δικές τους

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Την προηγούμενη Τετάρτη επισκεφθήκαμε το ΚΑΠΗ Ιωαννίνων και διαβάσαμε δύο ιστορίες στους ηλικιωμένους. Οι ιστορίες που διαβάσαμε ήταν: “Φυγή προς το βουνό” και “Το θαύμα της Παναγίας”. Το πρώτο διήγημα μιλά για φυγή των κατοίκων των χωριών Μικρού και Μεγάλου Περιστερίου, Μικρής και Μεγάλης Γότιστας, και Ανατολικής Κράψης. Έτσι σχηματίστηκε μια πορεία από 5.000 περίπου ανθρώπους που οδοιπορούσαν προς τα Τζουμέρκα, ακολουθούμενοι από τους Γερμανούς. Ο φόβος των Ελλήνων αποτυπωνόταν στα μάτια τους, καθώς πίστευαν ότι οι Γερμανοί θα στρέψουν τα πολυβόλα πάνω τους και θα τους σκότωναν. Όμως, ένας Ελληνοαμερικανός έκανε τον διερμηνέα. Οι Γερμανοί μετά την επικοινωνία τους μαζί του άφησαν ελεύθερα τα γυναικόπαιδα και πήραν μαζί τους κάποιους άνδρες και μουλάρια για να φορτώσουν διάφορα υλικά. Το δεύτερο διήγημα μιλά για τη φωτιά που ξέσπασε σε μία εκκλησία του Μεγάλου Περιστερίου. Την πυροδότησε ένας Γερμανός εμπρηστής τον Οκτώβριο του 1943. Η φωτιά επεκτάθηκε σε όλο το μέρος του...

Ο Κωνσταντίνος Καζαντζής (1864 - 1927) ήταν Έλληνας λόγιος, δικηγόρος, καπνέμπορος και πολιτικός. Ασχολήθηκε και με τη δημοσιογραφία. Υπηρέτησε ως Γενικός Διοικητής Δυτικής Μακεδονίας και έπειτα Σάμου. ΒΙΟΓΡΑΦΊΑ Γεννήθηκε στα Ιωάννινα και πέθανε στην Κέρκυρα το 1927. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και έπειτα στη Γερμανία, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας. Μετανάστευσε στις ΗΠΑ και επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Κατά την παραμονή του στις ΗΠΑ στα 1914 ήταν εκπρόσωπος των Ηπειρωτών Αμερικής και από τη θέση αυτή υποστήριξε τις ελληνικές θέσεις ως προς το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου. Ήταν αντίπαλος του Ελευθερίου Βενιζέλου και εξελέγη βουλευτής δύο φορές, στις εκλογές του Μαΐου και του Δεκεμβρίου του 1915.Άφησε συγγραφικό έργο. Σε μερικά έργα χρησιμοποίησε το εκδοτικό ψευδώνυμο Γούσιας Παπακαζανάς. Το έργο του "Ιστορίες της Πατρίδος μου" (1910) ήταν το πρώτο ολοκληρωμένο λογοτεχνικό κείμενο που τυπώθηκε στην ελληνική γλώσσα στις ...

Ο Κώστας Ζώνιος είναι συγγραφέας από τα Ιωάννινα, γνωστός για το έργο του που εστιάζει στην ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά της Ηπείρου. Σε συνεργασία με τον αδελφό του, Βασίλη Δ. Ζώνιο, συνέγραψαν το βιβλίο «Η εκπαίδευση στα ορεινά της Ηπείρου. Η περίπτωση του Συρράκου Ιωαννίνων (17ος-20ος αιώνας)», το οποίο εξετάζει την εκπαιδευτική ανάπτυξη στην περιοχή του Συρράκου κατά την Τουρκοκρατία. Επιπλέον, ο Κώστας Ζώνιος συμμετείχε στην παρουσίαση του ντοκιμαντέρ «Λίμνη Παμβώτιδα: ένα καταφύγιο ζωής και φύσης» και σε εικαστικό εργαστήρι για παιδιά με θέμα τη βιοποικιλότητα, στο πλαίσιο του «Φεστιβάλ των Δέντρων» στα Ιωάννινα. Η εργασία του Ζώνιου συμβάλλει στην ανάδειξη της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς των Ιωαννίνων και της ευρύτερης περιοχής της Ηπείρου.

Ο Μιχάλης Σπέγγος γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1963. Πήγαινε Γυμνάσιο και Λύκειο στη Ζωσιμαία Σχολή, Πανεπιστήμιο στο ΑΠΘ και αποφοίτησε με πτυχίο φυσικού.Στη συνέχεια πήγε στην Αμερική, στο American University και δύο χρόνια στην Ουάσινγκτον για Masters και έπειτα στην Καλιφόρνια στο γραμμικό επιταχυντή του Στάνφορντ για διδακτορικό στην πειραματική πυρηνική φυσική .Ήταν φρέσκος στο εργαστήριο του Στάνφορντ για δύο μόλις μήνες και κάτι. Βρισκόταν εκεί με τα όνειρα του νέου που κυνηγάει το μεγάλο, το εξεζητημένο, το θαυμαστό. Μέχρις εκεί ο δρόμος δύσκολος αλλά όχι αδιάβατος.Ήταν γεμάτος δύναμη, όρεξη και προσδοκίες. Αυτός απ τα «ασήμαντα» Γιάννενα, -ούτε να το προφέρουν δεν μπορούσαν καλά-καλά οι Αμερικανοί-, βρισκόταν σε ένα απ τα μεγαλύτερα εργαστήρια του κόσμου, έπαιρνε μέρος στα πειράματα του, κινούταν στον ίδιο χώρο με ζωντανούς θρύλους, με τους ήρωες των μαθητικών και φοιτητικών του χρόνων, με τους μεγάλους των μεγάλων, με Νομπελίστες.

Ο Μιχάλης Γκανάς είναι Έλληνας ποιητής, συγγραφέας και μεταφραστής, γνωστός για το λογοτεχνικό του έργο που συνδυάζει την παράδοση με τη σύγχρονη ελληνική ποίηση. Έχει γράψει πολλά ποιήματα που αγγίζουν βαθιά ανθρώπινα θέματα, όπως η ζωή, ο θάνατος, η μνήμη και η ταυτότητα. Ο Γκανάς έχει επηρεαστεί από τη λογοτεχνική παράδοση και την αρχαία ελληνική σκέψη, ενώ το έργο του έχει χαρακτηριστεί από την απλότητα, την ειλικρίνεια και την ένταση των συναισθημάτων. Με τις μεταφράσεις του και τα έργα του έχει προσφέρει σημαντική συνεισφορά στην ελληνική λογοτεχνία. Γεννήθηκε στον Τσαμαντά Θεσπρωτίας στις 17 Ιανουαρίου 1944 και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Αλβανία και στον Μπελογιάννη της Ουγγαρίας ως πολιτικός εξόριστος με την οικογένειά του.[2] Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Εργάστηκε ως βιβλιοπώλης, ως επιμελητής τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών και ως κειμενογράφος. Πολλά ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από σημαντικού...

από το ποίημα ΚΑΛΟ ΦΕΓΓΑΡΙ . . . Ξαφνιάζεσαι μια μέρα, κοιτάζεις μες τα μάτια μιας γυναίκας, όποιας γυναίκας, λες σιγανά παλιούς σκοπούς, «θα φύγω το χειμώνα γέρνοντας λίγο αριστερά από το βάρος της αγάπης σου», θυμάσαι πόσο σου ‘λειψε η δίδυμη καρδιά της, χαράζεις στίχους, λές σιγανά παλιούς σκοπούς, «Λιγνό μου κυπαρίσσι, σ’ ονειρευόμουνα τρεις νύχτες», κάποτε να τα σιχαθείς ετούτα, να μην βουλιάξεις τη ζωή σου μέσα σε τόσες λεπτομέρειες. . . . ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΜΟΥ Οι μέρες κι οι νύχτες μου κι όλος ο χρόνος που πέρασε. Αφημένος εδώ ένα τίποτε ή ένα σημάδι κάτω από το γλόμπο του ήλιου. Καίει το σκοτάδι αθόρυβα καταναλώνει τα δέντρα και τη φυλή μου. Όλα τούτα προστίθενται κάπου ή αφαιρούνται; Μ’ ΑΓΑΠΑΣ ΔΕΝ Μ’ ΑΓΑΠΑΣ Που θες να βρω μέσα στον κάμπο ποιά μαργαρίτα διάλεξε για να ντυθεί το μυστικό σου. Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια Ανδρεάτος Γεράσιμος   Μουσική/Στίχοι: Παπαδημητρίου Δημήτρης/Γκανάς Μιχάλης D μινόρε 2/4   Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε Τα χέρια θα περάσουμ...